book cover

Mireczek : patoopowieść o moim ojcu

Zbroja, Aleksandra, Agora

Year of publication: 2021.

Alkoholizm, Ojcowie i córki, Patologia społeczna, Rodzicielstwo, Powieść autobiograficzna

available:

1 from 1

Author
Zbroja, Aleksandra
Agora
Title
Mireczek : patoopowieść o moim ojcu
ISBN
978-83-268-4573-4 (oprawa twarda) : zł 39,99
Place of publication
Warszawa :
Publishing house
Wydawnictwo Agora,
Year of publication
2021.
Volume
262, [2] strony :
Dimensions
22 cm.
UDC
821.162.1-312.6
Object passwords
Alkoholizm
Ojcowie i córki
Patologia społeczna
Rodzicielstwo
Powieść autobiograficzna
Additional information
Bibliografia na stronach 255-[263]. Bibliografia na stronach 255-[263].
Książka dostępna także jako e-book.
Summary
"Wklepuję na fejsa komunikat, że to koniec, że umarł nagle i niezapowiedzianie, że nie miałam okazji poznać własnego ojca, ponieważ on wolał wódę. I jabole, i browary, i pewnie nawet denaturat, bo był uzależnionym typu menela, który zasrywa sobie nogawkę spodni, śmierdzi w autobusie i zalega na dworcach. Potem usuwam to o denaturacie oraz dworcach. Piszę, że ojciec zmarł nagle i że mi smutno. Po chwili dodaję: „Choć już wiele lat temu mi zabrały go demony plątające się po jego trzewiach i głowie. Nie znaliśmy się — spotykałam głównie tego z trzewi i głowy, który podpowiadał mu, co robić. Że poza wódką jest tylko strach, że nic nie warto. Żeby dał sobie spokój. Tato, przykro mi, że tak się stało. Dzięki Tobie uczę się współczuć. Może to taki ostatni prezent, od Ciebie dla mnie”. Słowo „tato” kłuje w oczy, ale w całą resztę przez chwilę wierzę. Potem zostaje tylko to kłucie. „Tato”, „papo”, „papko”, językowe narzędzia tortur." (Opis wydawcy)
020
%a 9788326845734
080
%a 821.162.1-312.6
100
%a Zbroja, Aleksandra
245
%a Mireczek : %b patoopowieść o moim ojcu /
260
%a Warszawa : %b Wydawnictwo Agora, %c 2021.
300
%a 262, [2] strony : %b ilustracje ;%b ilustracje ; %c 22 cm.
504
%a Bibliografia na stronach 255-[263].%a Bibliografia na stronach 255-[263].
520
%a "Wklepuję na fejsa komunikat, że to koniec, że umarł nagle i niezapowiedzianie, że nie miałam okazji poznać własnego ojca, ponieważ on wolał wódę. I jabole, i browary, i pewnie nawet denaturat, bo był uzależnionym typu menela, który zasrywa sobie nogawkę spodni, śmierdzi w autobusie i zalega na dworcach. Potem usuwam to o denaturacie oraz dworcach. Piszę, że ojciec zmarł nagle i że mi smutno. Po chwili dodaję: „Choć już wiele lat temu mi zabrały go demony plątające się po jego trzewiach i głowie. Nie znaliśmy się — spotykałam głównie tego z trzewi i głowy, który podpowiadał mu, co robić. Że poza wódką jest tylko strach, że nic nie warto. Żeby dał sobie spokój. Tato, przykro mi, że tak się stało. Dzięki Tobie uczę się współczuć. Może to taki ostatni prezent, od Ciebie dla mnie”. Słowo „tato” kłuje w oczy, ale w całą resztę przez chwilę wierzę. Potem zostaje tylko to kłucie. „Tato”, „papo”, „papko”, językowe narzędzia tortur." (Opis wydawcy)
530
%a Książka dostępna także jako e-book.
650
%a Alkoholizm
650
%a Ojcowie i córki
650
%a Patologia społeczna
650
%a Rodzicielstwo
655
%a Powieść autobiograficzna
710
%a Agora
920
%a 978-83-268-4573-4 (oprawa twarda) : zł 39,99

Available items

1.
Accession: 36512
Signature: 821-3 pol.
Status: Checked in

Most often borrowed